ตั้งแต่เล็กจนโต เราต่างทำผิดพลาด
มีหลายครั้งที่เราเบียดเบียนผู้อื่นอย่างตั้งใจ
ดุด่าเขาด้วยถ้อยคำรุนแรง
เอาเปรียบเขาโดยเจตนา
เราต่างเคยเห็นแก่ตัว
เคยทำให้ผู้อื่นเสียใจ
แต่สิ่งนั้นก็ได้ผ่านไปแล้ว
แม้เรารู้สึกเสียใจ ก็ไม่อาจเรียกอะไรคืนมา
ความผิดพลาดนี้ทิ้งบาดแผลให้เรา
แต่ความผิดพลาดนี้ก็ทำให้เราได้เติบโต
ทำให้เราเกิดกระบวนการเรียนรู้
ที่จะอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างสันติ
เราเป็นทั้งผู้กระทำ และถูกกระทำ
พยายามอย่าทำให้ใครเสียใจ
และเมื่อใครทำเราเจ็บปวด
จดจำความรู้สึกนั้นไว้
มิใช่จำเพื่อคิดแค้น
แต่เพื่อให้ระลึกว่า
เราจะไม่ทำให้ใครเกิดความรู้สึกเช่นนี้
ยอมรับ ให้อภัย
ทั้งให้อภัยตนเอง และผู้อื่น
เปลี่ยนความเจ็บปวดให้กลายเป็นความเมตตา